Erik van den Boom en de nieuwe balans

Er is in de laatste weken veel aandacht geweest voor de talenten van Erik van den Boom uit Schiedam. Ook wij kunnen niet om hem heen. Erik is een illustratie van het gegeven, dat het moderne onderwijs niet meer op de vaardigheden en talenten van nieuwe sjamanen (zie elders in dit blog) is toegespitst; dat het moderne onderwijs is achterhaald. Er zijn meer kinderen zoals Erik dan ooit en slechts in een beperkt aantal gevallen hebben de leerkrachten in de gaten dat er sprake is van bijzonder talent. 

Erik van den Boom

De crux zit hem in de incarnaties. Erik en een heel groot deel van de huidige jeugd zouden kunnen worden ingedeeld onder het kopje Oude Zielen, hetgeen betekent dat zij al vele, vele malen op aarde zijn geweest en zij tijdens die levens zoveel hebben opgepikt, dat het niet meer in het moderne onderwijs past. Ze liggen akelig voor op hun onderwijzers, vaak Jonge Zielen, die nog van alles moeten leren (zeker op sociaal vlak) en hopeloos op de kinderen achterlopen. De kinderen vervelen zich dood in de klas, ze ergeren zich aan het niveau van hun leraren, maar kunnen tegelijkertijd niets doen. Hier en daar worden de kinderen naar speciaal onderwijs gestuurd, waar ze vervolgens buiten alle categorieën scoren.  

Opvallend overigens (tevens een blijk van het enorme Ego van de Jonge Zielen dat het onderwijs bestiert) dat er wel voor slimme kinderen aparte regelingen worden geschapen, maar dat de kinderen die moeilijker mee kunnen komen in de steek worden gelaten. Veel van die kinderen krijgen tegenwoordig het label "ADHD" aan het oor geperforeerd en anders wel een kwalificatie die er inhoudelijk op lijkt. Factoren als slecht eten en in een lage energie-omgeving wonen, zijn veel bepalender voor deze kinderen. Goede voeding en een omgeving op energetisch niveau zal voor herstel van deze kinderen zorgen.

Er moeten op een bepaald moment mensen komen, die te toekomst kunnen dragen; Erik en zijn kwaliteitsgenoten zullen dat doen. Tegelijkertijd zullen ze de grenzen van het bekende ver overschrijden, achter zich laten zelfs; de bestaande (theoretische) fysica zal verlaten worden. Einstein heeft zijn verdienste gehad (om eens een eufemisme te gebruiken)  maar naar zal blijken is hij een noodzakelijke tussenfase in de ontwikkeling van het menselijk denken, snappen en weten. De relativiteitstheorie zal hooguit een pre-paradigma blijken zijn. 

Vergelijk het met de auto-industrie: Honderd jaar geleden waren er bij wijze van spreken duizend mensen met het ontwikkelen van nieuwe technieken bezig, een kleine groep die snapte waar de zwakke plekken in het weten zaten en die de ergste miskleunen konden verhelpen en verbeteren. De auto's van nu zijn niet meer te vergelijken met die van honderd jaar geleden, maar ook gaat de ontwikkeling nu veel sneller omdat er veel meer autotechniekspecialisten met veel ingewikkelder materie bezig zijn. Er komen steeds meer slimmeriken bij om de nieuwe ontwikkelingen te ontwikkelen en de onvolkomenheden in het bestaande weg te werken. Dat zal op alle denkbare terreinen gaan gelden.

Een groot verschil met de afgelopen decennia zal zijn, dat Erik cum suis dat zal doen in samenwerking met anderen omdat de concurrentie uit de maatschappij zal zijn verdwenen. Het is een verschil tussen het Ego van de lage energie en de GGD van de hoge energie.

Denken is passé, voelen is de toekomst. Het denkvermogen, zeker het academische, is een exponent van het Ego. Alle kinderen zijn erg goed (geweest) in niet-denken. Vervolgens worden ze jaren lang in een systeem geduwd waarin hun niet-denken wordt vervormd tot denken. Nu zullen er mensen zijn, die meteen roepen dat zonder denken de mens het niveau van een dier heeft, dat het denkvermogen het onderscheid maakt. We mogen er op wijzen dat veel mensen zich inderdaad als beesten gedragen en niet als dieren - dankzij het denkvermogen. Niet dat denken per definitie verkeerd is; de Verlichting was ten opzichte van de Middeleeuwen een hele vooruitgang. Maar die vooruitgang van toen is nu doorgeslagen, denken voert de boventoon, de slimste denker heeft de meeste status, de professor boven god. 

Er wordt gewerkt aan een nieuwe balans. Denken, kennis, richt zich in eerste instantie op materie, het kennisnemen van eigenschappen en gedrag van materie. Pas recent is het denken zich ook op de immateriële psyche gaan richten. De stap die in de nabije toekomst wordt gemaakt, is terug naar het kunnen niet-denken van voor de schooltijd en terug naar het voelen.

Om te beginnen zijn de uitdagingen van de toekomst zo complex, dat het met denken (en al helemaal niet vanuit het Ego) begrepen kan worden. Er komt een overgave aan et helder weten voor in de plaats: Geen kennis uit de boeken, maar direct vanuit de Bovenwereld, het Ego kan dit per definitie niet. Niemand kan bedenken hoe je op een bepaald moment in luttele seconden van Amsterdam naar Parijs of Berlijn kunt reizen. De groep die leert luisteren en leert helder te weten, kan er wel achter komen. Plakje voor plakje, streepje voor streepje en zo verder.

Vervolgens wordt het voelen de hele dag door, door het denken overruled. Die en die persoon voelt niet goed aan - ieder kind weet wanneer volwassenen of andere kinderen goed of fout zijn; die en die situatie voelt niet goed aan. Maar er wordt niet naar gehandeld omdat het denken in de weg gaat staan: "Ja, maar dat kan toch eigenlijk niet", of "eens even kijken wat de handboeken erover zeggen", en "de vorige keer ging het ook goed", enzovoorts. Mensen moeten weer leren hun gevoel, hun intuïtie vertrouwen. Intuïtie is altijd betrouwbaar; intuïtie wordt door de Bovenwereld bestuurd en die kent gene dubbele agenda's of onzekerheid. 

Leer om het denken heen te weten. Maar een academicus kan vrijwel niet meer terug naar het niet-denken. Dat is volledig afgeleerd. Zelfs sjamanen hadden tot voor kort langdurige sessies nodig om vanuit de fysieke wereld in de wereld van de Manitou, het rijk van de sjamanistische krachtdieren, te reizen. Een methode daartoe was drummen, ratelen. Dat leverde een bepaalde trance op en in die trance was er de ruimte om terug te keren naar het niet-denken. 

Dan komen we terug op Erik van den Boom. De media meldden, dat ook zijn CD met trancemuziek hoge ogen gooit in de downloadlijsten, erkenning van grote geesten uit het vak als Armin van Buuren valt hem ten deel. Hierin zit Erik's grootse waarde: hij ziet kans met zijn muziek hele volksstammen uit het denken en in een trance te krijgen. Ook hij werkt keihard mee aan het creëren van de nieuw balans.