Hebben jullie ook het gevoel dat we momenteel als het ware
tussen twee werelden in leven? Sinds begin 1990 verandert de energie op aarde
in een steeds hoger tempo. De wereld van voor 1990 is daardoor aan het
verdwijnen, maar de nieuwe is nog niet zover – en anders wijzelf niet. We zijn
moe, we zijn niet meer vooruit te branden met lamme benen en de conditie van een
slobbertrui uit de j'70. We kunnen niet meer terug naar de energie van oude wereld, maar de
energie van de nieuwe kunnen we nog niet helemaal aan.
De wereld van de oude energie kennen we van voor naar achteren en die zijn we zat. Die draait om macht, geld en status. Daarvan weten we allang dat ze de inspanningen niet waard zijn. Het zijn karaktertrekken van de oude energie, vastgeklonken in de materiële wereld van de drie dimensies + tijd. Alle materie laat zich beschrijven in termen van lengte, breedte, hoogte en gewicht en dat is precies die wereld die we achter ons laten.
 |
| Drie (Gld.) |
Ondertussen vervelen we ons te
pletter op ons werk. We hebben ook de energie niet meer voor het najagen van
materie. Je bent alleen nog maar bezig omwille van de hypotheek en het
bureaublad op de PC geeft een prachtige droom weer: de rust van een zonovergoten
tropisch eiland, ergens in de Stille Zuidzee, weg van alle lage energie die
agressief genoeg is om onze wereld te willen bepalen. We hebben de puf niet
meer om ook nog eens enthousiast bij
te dragen aan de bedrijfsresultaten, het interesseert ons allemaal niet meer. Toch
moet je voorlopig in de lage energie verder; burn-out komt bij mensen rond de
dertig steeds vaker voor.
Oude teksten tonen aan dat de
mensen in vele culturen al lang wist van de overgang waarin we nu zitten. Voor
sommigen wordt die overgang gezien als het einde van de wereld. Maar de Apocalyps
lijkt de trein van 21-12-‘12 te hebben gemist, want we zijn er nog steeds. Ondertussen wordt de overgang wel degelijk vorm gegeven. Het is de overgang van
oude naar nieuwe energie, we kunnen ook zeggen: van Vissen- naar Waterman-energie, van drie dimensies naar vier en door naar vijf dimensies, of:
we groeien door in de chakra’s en gaan van de derde door de vierde en zo
verder. Ineens kunnen we veel meer dan degenen die de groei niet beleven; we
zijn helderziend, helder-wetend, we kunnen genezende energie doorgeven – wat al
niet? We komen terecht in de wereld van de geesteskracht, waar iedereen op
positieve wijze zijn wereld kan vormgeven. Dat geeft de hoge energie een
overwicht op de lage energie, die veelal alleen op egocentrische wijze
vormgeeft, dus met alleen aandacht voor zichzelf en heel misschien de directe
omgeving.
Hoe zit dat nou met die Apocalyps?
Gaat de hele of de halve wereldbevolking er aan? Jij wel en ikke niet? ’t Zou
zomaar kunnen, één meteoriet van een kilometer doorsnee is ruim voldoende voor
het creëren van eeuwenlange duisternis in een eeuwenlange winter. Of wordt er
met de Apocalyps bedoeld dat alleen de mensen die in de lagere chakra’s van de
oude energie zijn blijven hangen, omkomen? De theorie is, dat omdat ze het verhoogde
trillingsniveau van de nieuwe energie niet aankunnen, er velen ernstig ziek zullen
worden. Slechts een enkeling zal deze ziekten overleven. Daarbij komen ook nog de
“aardecorrecties” (aardbevingen, overstromingen, extreme weersomstandigheden, vulkaanuitbarstingen)
waarbij velen zullen omkomen.
Meteoriet, aardecorrecties of ziekten? Zeg het maar. Dat betekent dat de hogere energie zou blijven leven op een verwoeste aarde. Dat is dan binnen de drie dimensies waar de hogere energieën allang niet meer inpassen. De aarde blijft in ieder geval bestaan – kleine kans dat dat het zal zijn. Wat dan wel? Blijven dan de lagere energieën op aarde, binnen de drie dimensies waar ze zich prettig voelen? Zal iedereen die hoger in de energie zit, de aarde verlaten en doorschuiven naar de vierde en vijfde dimensie? ‘t Zou zomaar kunnen. We zijn er klaar voor, in zoverre, dat we allang contact kunnen opnemen met de dimensies die de drie aardse overstijgen. De helderziende ziet zijn beelden in de vijfde dimensie, de helder-wetende kan doorschakelen naar – zeg het maar? God? Inderdaad. Zo nodig.
En ondertussen hangen we in de
vierde dimensie. Vlees noch vis. Tussen zakdoek en tafellaken. Klaar met de
oude energie én klaar voor de volgende stap.
