Volgens sommigen is het huwelijk met magie omgeven, alsof de inhoud van een willekeurige aflevering uit de Bouquet reeks de norm is. Volgens anderen is het huwelijk een instituut dat door God zelf is ingesteld en daarom niet verbroken mag worden. Dat maakt het voor de aanhangers van dergelijke leren extra zwaar om te scheiden, men wordt overladen met schuldgevoel en weet vaak de sociale druk van de geloofsgenoten niet te weerstaan. Het is des te pijnlijker te realiseren dat het huwelijk door mensen is bedacht om familiebezit te waarborgen, om overerving via de mannelijke lijn veilig te stellen. Huwelijk is een economisch geïnspireerde aangelegenheid waarbij de belangrijkste drijfveren macht, status en geld zijn en waarbij liefde, in welke vorm dan ook, feitelijk geen rol speelt.
Overerving via de mannelijke lijn vastgelegd in wetgeving komt in grote lijnen bij de Romeinen vandaan. De Germanen werkten met overerving in de vrouwelijke lijn, dus prevaleerde biologische verwantschap boven juridische regels. Het effect van de Germaanse manier van overerven was, dat het mega-landbezit van de adel steeds verder werd opgedeeld en verbrokkelde, want ieder kreeg een gelijk stuk uit de erfenis. Had Karel de Grote zo'n beetje heel West Europa onder zijn beheer, zijn drie zonen kregen in 814 een derde deel van dat rijk. De indeling was naar opbrengst, net naar oppervlakte. Lotharius had het kleinste stuk, maar het bracht evenveel op als de grotere stukken van zijn broers. Hun kinderen kregen weer een deel van het deel van hun vader en een paar generaties later was de adel berooid omdat iedereen een lapje had, een zakdoekje waarvan geleefd moest worden. Er moest nieuw land veroverd en verdeeld worden en dat kon niet meer binnen Europa. "De oplossing" lag in het Nabije Oosten en is de 1e kruistocht gaan heten.
Het was voordeliger volgens het Romeinse idee te trouwen, strategischer vooral, met het oog op landbezit, macht en status, binnen de juiste families. Ook de Oranjes zijn er groot mee geworden. Maar ook de kerk was rond 1200 grootgrondbezitter geworden - onder andere door de kruistochten, omdat de vertrekkende adellijken hun land bij veelal Franciscanen in beheer gaven. De kruistocht was geen pretje, al voor het eerste paard bestegen of het eerste zwaard getrokken werd, was 25% van de "Ridders van Christus" overleden aan allerlei ziekten en ondervoeding en zo werd de kerk zonder al te veel inspanning grootgrondbezitter.
Maar hoe houd je als geestelijkheid dat land in bezit? Er is namelijk ook nog zoiets als de "Gelofte van Armoede!" Door je tussen het erfgoed en God in te wurmen.
Huwelijk is een menselijk bedenksel, een product van het Ego. Als mensen willen scheiden is het een teken dat ze zoveel hebben geleerd, dat ze aan een volgende stap toe zijn, even afgezien van de scheiding. Een andere relatie, gelijkwaardiger en gebaseerd op liefde, bijvoorbeeld, nee: exact dat zoeken ze! Een relatie gebaseerd op liefde en gelijkwaardigheid.
Het afgelopen jaar stond in het teken van de tweelingziel. Heel veel mensen hebben hun tweelingziel leren kennen en dat is een overdonderende aangelegenheid. Rottig dat je getrouwd bent, want het huwelijk houdt dan toch geen stand...
Bij het voor de eerste keer creëren van zielen worden er voor de balans tussen yin en yang, twee zielen van de zelfde oorsprong geschapen. Een yinne en een yange, inderdaad. Beiden hebben hun individuele pad te gaan en zij deden dat dat los van elkaar. Plato wist dat al. Hij schreef ergens in de Dialogen, (geparafraseerd) dat de mens zijn leven lang op zoek is naar zijn tweelingziel en daarom altijd zal blijven zoeken. Welnu - in de afgelopen tijd zijn veel mensen gestopt met zoeken omdat ze elkaar gevonden hebben.
Zijn nu alle problemen opgelost, nu de tweelingziel teruggevonden is? Is nu een leven in het eeuwigdurende Bouquet-reeks-geluk begonnen? Nee, want allereerst vindt niet iedereen zijn tweelingziel. Sommige zielen zijn nog boven, het is niet voor iedereen om zijn tweelingziel terug te vinden.
En dan? Pais en vree, de rest van het leven? Niet noodzakelijk, want alle overige uitdagingen voor het ego blijven overeind; het pellen van de schillen van de ui gaat gewoon door, het leren houdt niet op.
