Over de Vier Witte Moordenaars en de Bergmarmotjes

 Amstelveen, waar ik woon, kent een buurthulpdienst die aanvragen voor allerlei vormen van hulp coördineert. Die hulp komt heel vaak bij ouderen terecht. Zelf rijd ik regelmatig met ruimschoots–bejaarden naar fysiotherapeuten en specialisten in meerdere ziekenhuizen.

Een van de dames die ik rondrijd, is mevrouw D en ze is 82 jaar. Doorgaans kwiek van geest, maar het lichaam wil niet meer zo erg. Ze vroeg me of we eens in de vier weken ongeveer naar de bio–winkel zouden kunnen rijden om haar immer slinkende broodvoorraad aan te vullen. “Speltbrood koop ik altijd,” zei ze, “daar heb je tenminste wat aan. Die goedkope kleffe meuk uit de supermarkt is geen brood. Het heeft er niet eens naast gelegen.” Waarvan acte. Of ze inderdaad “meuk” zei, weet ik niet zeker meer. Vervolgens moest ik denken aan de tijd dat ik in Oosterhout (Brabant) bij Roy Martina werkte. Op kantoor, da’s niks voor mij, ik was er zo weer weg. Maar in die tijd heb ik toch een hoop opgestoken over voeding. Een deel van het onderstaande komt bij Roy vandaan.

Centraal in dit verhaal staat disfunctie van de dikke darm. Disfunctie betekent hier “hij doet het wel, maar het houdt allemaal niet over”. Dikke darm wordt enerzijds opgevat als ding dat in je lijf zit en anderzijds als Dikke–Darm (met hoofdletters), een energiesoort die in China Da Chang wordt genoemd. Dus hebben we het hieronder ofwel over de dikke darm, en dat is dan medisch, of Da Chang, en dat is Chinees en dus energie. Kenmerken van energetische disfunctie waren bijvoorbeeld het vasthouden van oude, versleten patronen, hoe ongezond ze ook maar zijn; het niet los kunnen laten (met als mogelijkheid: aanzienlijk gewichtstoename); iedere ochtend om een uur of vijf wakker worden en niet meer in slaap kunnen komen; controledrift en/of tobberigheid, het steeds weer opnieuw herkauwen van dingen die allang niet meer relevant zijn. 

Maar daar gaat het nu niet over. Of toch wel? Als Oma van Kleinkind Lever & Galblaas is disfunctie van Da Chang een mogelijke achtergrond voor migraine. Verkeerde voeding is weldegelijk een mogelijke achtergrond voor migraine en dat komt omdat verkeerde voeding de werking van Da Chang verstoort. En de Vier Witte Moordenaars bestaan uit voeding. We bedoelen zout, geraffineerde suiker, witbrood en melk. En het bergmarmotje – onder kenners bekend onder de naam Marmota Marmota, ook wel “Alpenmarmot”? Dat wordt vanzelf duidelijk.

1^e Moordenaar: zout.

Zout is giftig. De slaven die vroeger aan de noordkust van Zuid Amerika de kwaliteit van het zout moesten proeven, werden niet oud. De lastigheid zit ‘m in het formaat van de zoutkristallen. Die zijn te groot om door de nier gefilterd te kunnen worden; zout beschadigt de fysieke nier wanneer de hoeveelheid te verwerken zout te groot wordt. Zoutloos eten is gezonder dan met zout eten. Vele bewerkte voedingsstoffen bevatten al hopen zout; het is niet verstandig om er extra bij te doen.

Maar ja. Sommige mensen hebben een voorkeur voor zout, zoals anderen dat voor bitter, zoet, peper of zuur hebben.

2^e Moordenaar: geraffineerde suiker

Geraffineerde suiker is bijzonder schadelijk. Het veroorzaakt witschimmel in de darmen. Daardoor kan de darm niet meer goed doen waarvoor hij bedacht is, namelijk het op systematische wijze voedingsstoffen uit de voedselbrei te plukken. Er zit een laag schimmel die de darmwand bedekt en de opname van voedingstoffen bemoeilijkt. Daarnaast is het inmiddels duidelijk dat suiker één van de achtergronden van ADHD en alle “moderne” D varianten is.

3^e Moordenaar: witbrood

Blijf van witbrood af! Denk aan mevrouw D van 82! Alle soorten witbrood kun je beter mijden. Ook hier lopen we het risico op woekering van witschimmel in de darmen. Kwalitatief volwassen brood, bij voorkeur uit de natuurwinkel, is veel voedzamer.

Ter relativering melden we nog even dat je niet acuut omvalt van een keer witbrood, een keer teveel zout of geraffineerde suiker. Maar wanneer het in hoge mate deel uitmaakt van je dieet: stoppen ! Volkoren, bio, zwaar en donker brood. Moet je eens kijken wat een energie je na een poosje hebt! Let eens op hoe de dreigende hernia in je onderrug verdwijnt! Moet je kijken hoeveel je afvalt!

4^e Moordenaar: melk

Toen ik nog bij Roy werkte, waren er slechts Drie Witte Moordenaars, maar recent heb ik de vierde toegevoegd: melk. Melk krijgt in deze tekst ook wat meer aandacht dan de bovenstaande moordenaars. Dat komt omdat er op bijvoorbeeld Facebook recent al veel over werd geschreven.

Boter, kaas en melk daarentegen worden door velen gelijk gesteld aan goud, wierook en mirre. Melk is een beschermd product, net zoals Monsanto alle broccoli ter wereld controleert. Melk staat van koe tot eindproduct onder controle; melk is in handen van de zuivelmaffia, net als de bliktomaten in Zuid Italië. Er worden–net als met broccoli–bakken met geld verdiend aan melk en melkderivaten. Het argument achter de bescherming en de monopolie-positie van de bedrijven, is “bescherming van de voedselketen”, maar de bescherming is niet meer dan economisch geïnspireerd. Volksgezondheid is een hinderlijke factor, wanneer grote bedrijven veel geld kunnen verdienen. Geld is de redenen achter de controle op- en de heiligverklaringen van melk, maar het zou ook nog gezond zijn.

Gezond dus.

G.E.Z.O.N.D.

Onthoud dat woord.

Er zijn echter goede redenen om met een boog op het spul heen te lopen:

Koemelk-intolerantie

Kleine mensjes drinken net als alle kleine zoogdiertjes melk. Olifantjes drinken olifantjesmelk bij moeder olifant; dolfijntjes drinken dolfijntjesmelk bij moeder dolfijn; bergmarmotjes drinken veertig dagen lang bergmarmotjesmelk bij moeder bergmarmot; mensjes drinken koeienmelk. Maar het aantal kinderen met een koemelkintolerantie is gigantisch toegenomen tot zo’n 75%, en dat terwijl koeienmelk zo gezond is! Blije, vrolijke, opgewekte, weldoorvoede, blanke  Danoontjerakkers op de reclame nemen al rondhuppelend nog  een zuiveltoetje! Blij, blij, blij! Het gros van de kinderen wordt er doodziek van, tegenwoordig.

Houdbaarheid

Mensjesmelk komt van een koe–zoveel is duidelijk. Na WO II kende West-Europa een enorm tekort aan voedingsmiddelen. Melk zat in een koe en als de melkman kwam, dan nam je van huis een grote kan mee die werd vol geschept met verse melk met room, net een uur onder de koe vandaan. Dergelijke melk bevat allerlei voedingsstoffen die op deze manier in een rechte lijn bij de destijds zwaar ondervoede bevolking terechtkwam. De tekorten waren zo groot, dat iedereen baat had bij verse melk.

Maar kijk nu eens in de supermarkt. Daar staat afgeroomde melk die is gepasteuriseerd en gesteriliseerd. Alle voedingsstoffen in het vet zijn door middel van het afromen uit de melk gehaald. Wat er over blijft aan nuttige stoffen zoals bepaalde bacteriën, wordt onder het pasteuriseren, en steriliseren doodgekookt. “Verse” melk uit de winkel bestaat uit een pak vol microscopische lijken en is niet vers, maar houdbaar.

Onverteerbaar

Roy vertelt in één van zijn boeken dat Nutricia poedermelk stuurde naar gebieden in Afrika, de Sahel–landen, waar in de jaren ´60 en ´70 van de vorige eeuw enorme hongersnood was. Nutricia’s streven ’s mensen hongersnood te lenigen verdiende lof. De oorzaak van de hongersnood was lang aanhoudende droogte. Het had er al in geen “eeuwen” meer geregend. Poedermelk moet worden aangemaakt met water.

De mensen in Afrika die wel van het spul hadden gedronken, raakten vreselijk aan de diaree, de noodrem uit de natuur. Als er voedingsstoffen in de darmen komen die niet verwerkt kunnen worden, bijvoorbeeld omdat ze bedorven zijn, slaat de dikke darm alarm en jaagt alles het lichaam uit. De maag heeft ook zo’n redmiddel: overgeven. Mensen in de Sahel konden niet tegen koeienmelk. Hierop besloten zij om het witte spul dan maar als bescherming tegen de zon op de hutten te smeren. Op de muur is wit best een mooie kleur en het reflecteert het zonlicht. Koeienmelk is in principe ongeschikt voor menselijke consumptie. We hebben geen vier magen om het spul af te breken. Het is voor de mens in heel vervuilend.

Botontkalking

“Melk is goed voor je botten. Dat komt door alle kalk die er in zit.” Waar die fabel vandaan komt is ons niet duidelijk. Kijk nou eens naar het olifantje, dat olifantjesmelk kreeg van zijn olifantenmoeder, of de bergmarmot. Zowel de olifant als de bergmarmot stoppen op een bepaald moment met het drinken van melk. De olifant na circa 4 jaar, de bergmarmot na 40 dagen. Daarna raken ze het spul niet meer aan. Hebben ze nu zulke zwakke beenderen? Nee, bepaald niet.

Hoe anders is het met de mens, vol gezonde melk! In landen waar volwassen mensen koeienmelk drinken (Australië, VS, UK, NL), komt botontkalking veel voor. In Frankrijk, waar men koeienmelk overwegend aan de koeien laat, komt het vrijwel niet voor. Ook het Afrikaanse volk dat werd verblijd met de gulle giften van Nutricia, stonden en staan bekend om de goede kwaliteit van hun gebeente. Het natuurlijke proces dat er voor zorgt dat naar mate ’s mensen jaren oplopen de elasticiteit uit de beenderen verdwijnt, wordt niet gecompenseerd door middel van het nog meer drinken van melk. Het werkt averechts en versnelt de ontkalking. Het is allang bekend, allang.

Slijm en kou

Vanuit de TCM zijn er ook overwegende bezwaren tegen het gebruik van melk zoals wij dat doen. Het gaat dan om twee aspecten: slijm en kou. Kou in het lichaam wordt in de TCM gezien als de allergrootste ziekmaker die er is. Kou moet altijd en hoe dan ook uit het lichaam worden verwijderd. De kwaliteit van een traditionele Chinese arts werd beoordeeld aan de hand van zijn vaardigheid om kou uit het lichaam te verwijderen!

Kou in het lichaam veroorzaakt verslijming van onder andere de luchtwegen. Kinderen met buisjes in de oren – slijm, vaak door melk veroorzaakt. Slijm vertraagt het stromen van energie door het lichaam via de meridianen, kou veroorzaakt vertraging, verslapping, inzakken, slapen … De kou moet eruit en niet in het lichaam bewaard worden, laat staan aangevuld. Wordt de kou er niet uitgehaald maar “bestreden” door middel van pilletjes, kun je er gif op innemen dat iemand na verloop van tijd een veel ernstiger kwaal heeft.

Melk = kou = slijm.

Melk komt niet van de koe maar van de koelkast. Melk is houdbaar en dus koud. Melk verslijmt van zichzelf heel erg. Daar komt een chronische verkoudheid bij. Ook de dikke darm verslijmt, waardoor voedingsmiddelen niet meer uit de voedselbrei geplukt kan worden. Koeienmelk is voor mensen een pathogene factor.

Tennisarm en TCM

ADHD kwam net even voorbij. Medisch opgeleide cynici, verenigd in de “Vereniging tegen Kwakzalverij”, roepen dat ADHD in al zijn varianten een modeverschijnsel is, dat ADHD een hype is en dat het dus wel weer zal overgaan. In Algemeen Beschaafd Amsterdams vertaald betekent dat: “Kinderen waarvan de ouders zeggen dat ze ADHD hebben, moeten niet lopen zeiken. Aanstelleritis met verhoging.” Twintig jaar geleden hadden we de tennisarm–hype, de golfarm–hype en de – wat was die andere ook weer? Bridge–wenkbrauw? Judopols? Hoe dan ook – die hypes zijn ook overgegaan.

Maar laten we eens beter kijken naar de tennisarm. In de praktijk zijn er een verlammende pijnplek op de arm, op de bovenkant van de onderarm, vlakbij het gewricht. De arm voelt lam aan, er is geen spierbeheersing meer, men kan de arm niet meer optillen of naar de rug draaien. Dat pijnlijke punt bij de elleboog (“ah-shi” punt genoemd, naar het Chinees voor !*&^@Ħ¾ΨЮњ#*!!) maakt deel uit van de Dikke Darm Meridiaan, hieronder afgebeeld (plaatje: www.hvandervet.nl.)

Wij Chinezen weten dat dit ah-shi punt, hier Dikke Darm 11 genoemd, deel uitmaakt van een systeem van meridianen dat over het hele lichaam is verspreid. Zoals we zien begint die Da Chang  meridiaan op de duimkant van de wijsvinger, loopt over de bovenarm, via de hals naar de zijkant van de neus aan de andere kant.

Als DiD 11 pijnlijk is, zijn er nog veel meer punten pijnlijk, zeker 4, 10, 12, 14 en 15. Met betrekking tot gedrag zien we dat mensen met een tennisarm aan één of meerdere van de bovengenoemde kenmerken voldoen: iedere ochtend om 5 uur wakker worden, controledrift, gewichtstoename, vasthouden aan oude patronen … Als je op ah-shi punten drukt, gaat de bezitter ervan door het dak. Niet doen dus. Als we nog verder kijken vinden we bepaalde plekken op de voetzool die erg pijnlijk zijn en geld hetzelfde voor reflexzones op de buik en op de rug, en vertoont het voorhoofd teveel rimpels.

In de tijd dat deze “tennisarm hype” hype was, was het Aquariustijdperk al onderweg. Gevoeligheid van vele mensen voor hun omgeving nam met sprongen toe. Mensen die de hele tijd achter PC’s zaten, met elektronische apparaten werkten of heel veel herhalende bewegingen maakten met hun arm, kregen een “tennisarm”. Officieel heette de kwaal “repetitive strain injury”, (RSI), oftewel: pijn door een herhaalde beweging. Voor iemand die dagelijks vele uren achterelkaar een computermuis in handen heeft gehad, zal dat zeker hebben gegolden, voor iemand die in zijn “tuin”, zijn broeikas, per seizoen meer dan 100.000 Gerbera’s met dezelfde beweging uit de grond haalt, ook. Daarvoor is RSI wel een aardige verklaring, massage en variatie aanbrengen in het bewegingspatroon is een goede remedie. Maar wie wist er van teveel zout? Geraffineerde suiker? Witbrood en melkproducten?

Deze en vergelijkbare kennis uit de TCM gaat aan het huidige medische circuit voorbij als de kwintessens van de kernfysica aan een nestje jonge bergmarmotten. Lieve, lieve beestjes, maar ach …