Het idee dat iemand bij zijn dood óf de hemel in gaat, óf de hel, moet worden bijgesteld. De voorstelling is simpel en is daarom in Middeleeuwen en Nieuwe Tijd van groot nut geweest. Maar die tijd hebben we gehad, we zijn nu verder en begrijpen we meer.
Leven doet een mens maar heel kort, hij is hoofdzakelijk dood. De Meester- en de daaraan verbonden Engel-energie kan heel erg oud zijn, terwijl iemand die voor het eerst wordt geboren misschien maar een half uur leeft. Een andere keer word je honderd, maar toch, je leeft maar kort op aarde, hoe dan ook.
Dat leven is bedoeld om emoties te leren kennen, om ze te doorleven. Dus, zoals eerder gezegd, niet om in een boek te lezen hoe het is om je vingers te branden en dat dat heel veel pijn kan doen, nee: doorleven, dus echt je vingers branden. "Dan leer je het wel af!" En inderdaad. Daarom is emotie altijd aan een lichaam gekoppeld, want anders voel je niets.
 |
| Wat is dat kringeltje, links van het midden? |
Voelen doe je in lage energie. Je ervaart wat het is om vermoord te worden, om te verdrinken, om bij een ongeluk... [wat dan ook.] Je moet ook weten wat het is om iemand te vermoorden en uiteindelijk gaat het erom dat de dader-ervaring in balans komt met de slachtoffer-ervaring. Karma is het herstellen van de energetische balans. De onaangename dingen die je nu overkomen, zijn daar het middel toe.
Wanneer iemand van lage energie (ook de geestelijke die niet heeft geleerd om anders met kinderen om te gaan dan binnen de kerk gebruikelijk is) overlijdt, dan komt hij niet linea recta in de hemel terecht omdat hij geestelijke was. Nee, hij blijft in de zelfde energiesoort als tijdens zijn leven, maar moet een keer weer naar het Licht (God) om terug te kunnen keren op aarde. Hij krijgt dan de kans om de aard van zijn omgang met kinderen te veranderen. Lukt dat niet, dan mag hij het de volgende keer weer proberen te leren.
Het vervelende is dus, dat veel lage energieën niet geneigd zijn om naar het Licht te gaan; ze hebben zelfs vaak niet in de gaten dat ze dood zijn. (Deze opmerking in "The Sixth Sense" van M. Night Shymalan uit 1999 met Bruce Willis en Haley Joel Osment is helemaal correct.) Ze zijn veel te veel bezig met de doelen die ze hadden toen ze nog een lichaam hadden, alsnog te realiseren. Ze gebruiken daarvoor gaten in het energieveld van anderen. Daar kruipen ze in en proberen hun leven op oude voet voort te zetten. Dat zijn entiteiten.
De entiteit maakt het meeste kans op succes via een levende geestverwant. Bij geïncarneerde hoge energieën maken ze geen kans, omdat die niet zijn geïnteresseerd in de doelen die de lage energieën nastreven: Geld, macht, roem, status, lust, enzovoort.
