Parallelle levens

Er is veel nieuwsgierigheid naar vorige levens. “Heb ik ook eerder geleefd?” Ja, iedereen heeft dat. Hoewel… Deze tekst gaat over het idee van “parallelle levens”, die de situatie beter weergeven dan het idee “vorige levens”.

Denken in termen van “tijd” zoals wij dat doen, bestaat niet in de Bovenwereld. “Tijd” is een aardegerelateerd begrip dat meehelpt een onbegrijpelijke wereld te ordenen, net als het denken in dimensies zoals lengte, breedte en hoogte. We hebben drie dimensies: lengte, breedte, hoogte en "tijd" om alles vast te lijmen. Als op zeker moment de mens op zou zijn, is “tijd” als zodanig verdwenen.

Mediums krijgen naar aardse maatstaven gerekend, niet meer dan “ongeveer informatie” door, voor zover het tijd, plaats en namen betreft. Heeft iemand volgens een medium in een vorig leven in 1850 in Avignon geleefd en heette hij Jean–Pierre Rampal, dan moeten we uitgaan van tussen 1800 en 1900, Frankrijk, misschien Noord–Italië of Zwitserland, en die naam … pfff … Het zou kunnen, meer niet. De Bovenwereld kent geen paspoorten, misschien was Rampal we een klassiek muzikant die een eeuw later in Parijs werd geboren.

Het menselijk idee “tijd”, creëert "verleden". Dat vind je terug in grammatica, waarin al lang geleden een Verleden Tijd werd opgenomen. Ook “toekomst” heeft een grammaticale weerslag, maar die is heel divers. Kunnen we bij de Verleden Tijd nog zeggen dat er een bepaalde overeenkomst is tussen de West-Europese talen, bij de Toekomende Tijd is die helemaal verdwenen: ik zal = I will = ich werde, enzovoorts. Vergelijk dat eens met: ik had = I had = ich hatte. Als we het Latijn en het Grieks erbij halen, zijn de vormen weer helemaal anders, het heeft meer de vorm van een geconstrueerd idee, het is niet organisch gegroeid in het dagelijks gebruik van de taal, zoals de Verleden Tijd.

Ook bij het denken over vorige levens wordt er in termen van tijd gedacht, het ene leven na het andere leven, keurig op volgorde, zo nodig terug te vinden op historische lijnen of in historische overzichten. Denk hierbij bijvoorbeeld aan roverhoofdman Djengis Kahn, de laatste koning van de Azteken, Montezuma, of een beroemd geleerde als Immanuel Kant, John Lennon. De meeste mensen moeten het doen zonder die welluidende namen en zijn gewoon bakker en slager geweest, of de gouverneur van een provincie in de Vietnamese rimboe die de boeken nooit heeft gehaald. Het maakt allemaal niet uit, het draait allemaal om leren.

Het denken in termen van tijd ligt dus in grammatica verankerd. Dat doet de mens denken, dat “tijd” ook echt bestaat. Daardoor denkt men dat er ook levens in het verleden zijn geweest en gaat men al sinds vele eeuwen in verschillende religies uit van reïncarnatie. Het christendom heeft dat idee rond 400 na Christus uit de religie geschrapt–misschien om zich van de Gnostici te onderscheiden. 

Over reïncarnatie wordt heden ten dage minachtend gedaan in de Westerse cultuur. Onterecht, want het leert het eigen leven in perspectief te plaatsen. De angst om naar de hel gaan, zoals de Middeleeuwer dat had, lost zo op. Heb je er een zooitje van gemaakt? Veel verdriet en ellende veroorzaakt? Dan mag je dat weer goed maken. Het afschaffen van reïncarnatie binnen de Kerk van Rome is een machtsmiddel geweest: alleen de priester en de macht van de Sleutels van Petrus konden bepalen of je in de hemel of in de hel terecht kwam; de bevolking was doodsbang.

Maar tijd bestaat niet. Da’s fictie, nog populairder dan “Vijftig tinten grijs”. Er is dus geen verleden, laat staan toekomst. Het enige dat overblijft is “nu”. En nu is echt alles dat er is, de rest is fantasie om de omringende wereld te baas te zijn. Dus gaat “tijd” over controle, over angst.

Voor de “eerdere” levens betekent dat, dat die er niet zijn geweest, maar zijn, in het nu van dit moment. Ze maken zich kenbaar in de vorm van bijvoorbeeld onverklaarbare fobieën of gedrag dat verbeterd zou kunnen worden. Priesters en kinderen, de CEO die meedogenloos zijn zakken vult, de bankier die steeds meer in het criminele spectrum terecht komt. Dat laatste komt doordat de mens niet meer bereid is het permanente slachtoffer van criminelen te zijn, van hun chantage, hun (dreiging met) geweld. 









Zeker de jeugd trekt vandaag de dag zijn kanis open en maakt duidelijk wat er niet klopt. Kinderen en jongvolwassenen hebben een heel sterk gevoel voor rechtvaardigheid! De visie op wat ethisch verantwoord is en wat niet, verandert permanent. Op een bepaald moment was het ook voor velen duidelijk, dat bijvoorbeeld slavernij niet langer meer kon. Dus viel vanaf een bepaald moment de slavenhandelaar en slavenhouder onder het crimineel recht. De ethische opvattingen veranderen ook nu en zo wordt het gegoochel andermans geld niet meer geaccepteerd.

Gaan we terug naar de verleden tijd. Zonder “tijd” is er alleen nu, en worden alle levens nu geleefd: parallelle levens, geen vorige levens. In een parallel leven leer je dat slavernij niet meer kan, op Aarde leer je jezelf te verweren tegen de macht en de status van criminelen. Binnen de aardse dimensies kun je geen meerdere levens tegelijkertijd leven. Je zit altijd vast aan ideeën over lengte, breedte en hoogte en door “tijd” kun je niet tegelijkertijd op twee plekken zijn. Met het idee van tijdloze parallelle werelden waarin we tegelijkertijd leven, is de vraag naar incarnatie beantwoord. Je bent geïncarneerd in vele levens op dit moment. Overal leer je, overal is pijn, maar overal is ook de hoge energie, de goddelijke, de energie van de engelen en de meesters.

Met het opheffen van het denken in termen van tijd is de lijm van de drie dimensies verdwenen en ligt de weg open voor het denken in meerdere dimensies. De Akasha Kronieken bijvoorbeeld verdelen drie belangrijke energievelden in dertien chakra’s per deel. Een chakra kun je opvatten als een energieknooppunt, waarvan er slechts zes in je lichaam zitten. De overige 33 bevinden zich in hogere energie lagen dan die van de drie dimensies. Chakra’s worden ook wel opgevat als dimensies; er zouden er zou dus 3 x 13 = 39 zijn, waarvan de hoogste de goddelijke is (of 'zijn.') Dus leven we allemaal tegelijkertijd in het nu van de lage en de hoge energie, in die van Mahatma Gandhi en Nelson Mandela, maar ook in die van Baby Face Nelson en Machine Gun Kelly.

Het is de kunst om te blijven leren en door te groeien naar een hoger energetisch niveau om los te komen van de energie van Nelson en Kelly, die voor de 2^e Wereldoorlog leden van beruchte Noord Amerikaanse criminele bendes waren. Dat leren en doorgroeien gebeurt in een noodtempo; veel een veel sneller dan “vroeger”, toen het weliswaar energieniveau groeide, maar veel trager en van een lager niveau was. Door het doorgroeien zijn steeds meer mensen “paranormaal” geworden: helder ziend, helder voelend, helder proevend, helder ruikend en helder horend. “Paranormaal” betekent niet meer, dan dat iemand tegen [= para] het normale, het gemiddelde aanzit, maar dat hij dat niet is. Je hebt “de werkelijkheid” en de werkelijkheid die dat niet is, de paranormale werkelijkheid. Het deeltje “helder” geeft aan, dat een “paranormaal” mens een relatie kan leggen met dingen als gevoel, geur, smaak, geluid en voorwerpen, die niet fysiek meetbaar aanwezig zijn. Je proeft een kameel, maar de dichtstbijzijnde kameel bevindt zich in Artis, en dat is 30 kilometer verder op. Je ruikt een roos, maar de dichtstbijzijnde roos bevindt zich bepaald niet in de ruimte waar je zelf bent–enzovoort. Die dingen bevinden zich in tenminste de vijfde dimensie; de vierde wordt doorgaans gezien als een soort mist. Ergo: vrijwel iedereen is helderziend, tegenwoordig. Als je nu nog niet paranormaal bent, ben je paranormaal.

Tot slot. De discussie over vorige levens of parallelle levens is niet meer dan een denkoefening. Het is niet eens belangrijk – hooguit interessant voor degenen die bij de parallelle levens van zichzelf of van anderen kunnen komen. Die levens bevinden zich dus in andere dimensies, sommige hoger, andere lager van energieniveau. De opdracht voor iedereen hier is door te groeien naar een staat van mededogen.